Unha longa travesía en tren

Por Amy Goodman

Comezou cunha viaxe en tren. Barack Obama viaxou ata Wáshington D.C., para a cerimonia de toma de mando, realizando unha xira en tren de varias paradas curtas. "Aos nenos que escoitan o asubío do tren e soñan cunha vida mellor - por eles loitamos", dixo Obama na xira, que foi comparada coa viaxe en tren realizada por Abraham Lincoln desde Springfield, Illinois, a Wáshington D.C. en febreiro de 1861, camiño á asunción do seu primeiro mandato. Abundan as comparacións entre Obama e Lincoln que describen o período que vai desde a abolición da escravitude en Estados Unidos ata a elección do seu primeiro presidente afroestadounidense.

O tren, con todo, entraña un maior simbolismo sobre o que se sostén o histórico ascenso de Obama á Casa Branca, que se remonta á loita polos dereitos civís, reflicte o activismo de base sen precedentes que formou o núcleo da campaña de Obama e traza cara a onde podería dirixirse a nación durante o seu goberno.

A. Philip Randolph foi un lendario líder sindical e dos dereitos civís. Organizou a Irmandade de Maleteiros de Coches Cama (BSCP, polas súas siglas en inglés), os homes que atendían aos pasaxeiros nos vagóns nocturnos construídos pola Compañía Pullman. A pesar de que o traballo de maleteiro estaba mellor remunerado que moitos traballos dispoñibles para os afroestadounidenses na época, igualmente había inxustizas e indignidades. A práctica común, por exemplo, era chamar aos maleteiros "George", sen importar cal era o seu nome verdadeiro, polo dono da empresa, George Pullman. Miles de maleteiros procuraron melloras mediante a negociación colectiva. (Ironicamente, logo da morte de Pullman en 1897, a Compañía Pullman foi administrada polo único fillo de Abraham Lincoln que quedaba con vida, Robert Todd Lincoln, ata mediados dos anos 20). A loita de Randolph por organizar aos traballadores nun sindicato levou 12 anos, desde 1925, atravesando a crise económica de 1929, ata o goberno de Franklin Delano Roosevelt.

Harry Belafonte recordou nunha recente entrevista con Tavis Smiley unha historia que lle contou Eleanor Roosevelt: "Foi cando presentou por primeira vez a A. Philip Randolph, un gran líder sindical da década do 30 e quen formou parte do movemento polos dereitos civís. Presentoullo a Franklin Delano Roosevelt por primeira vez nunha cea, e Roosevelt lle imploró que por favor lle dixese o que pensaba da nación, o que pensaba dos problemas do pobo negro e o que pensaba…cara a onde se dirixía a nación". E A. Philip Randolph falou en forma elocuente sobre o que pensaba, e cando terminou Roosevelt díxolle: "Ud. sabe, Señor Randolph, escoitei todo o que dixo esta noite, e estou totalmente de acordo con Ud. Estou de acordo con todo o que dixo, ata a miña capacidade para corrixir moitos destes erros e de utilizar o meu poder e o estrado. …Pero lle pediría unha cousa, Sr. Randolph, e é que salga e obrígueme a facelo".

Esta historia foi contada novamente por Barack Obama nun evento de recadación de fondos da súa campaña en Montclair, Nova Jersey, fai máis dun ano. Foi en resposta a unha pregunta que lle fixo unha persoa sobre atopar unha solución xusta ao conflito Israel/ Palestina. Logo de volver contar a anécdota de Randolph, Obama dixo que el era só unha persoa, que non podía facelo só. A resposta final de Obama foi: "Obrígueme a facelo".

Ese é o desafío.

Logo de lograr unha resolución na loita laboral de Pullman, Randolph continuou. Enfrontou a FDR ao comezar a organizar unha marcha en Wáshington programada para 1941, para pór fin á segregación nas forzas armadas e para asegurar que a actividade económica ao redor da guerra estivese igualmente dispoñible para os afroestadounidenses. FDR emitiu unha orde executiva, e máis tarde, o Presidente Harry S. Truman aboliu a segregación nas forzas armadas. Randolph, Bayard Rustin e Martin Luther King Jr. organizaron a histórica "Marcha sobre Wáshington" de 1963, que serviu como forte e simbólico pano de fondo para a vitoria de Obama. Este fin de semana histórico tamén coincide co aniversario do Dr. King. Se King sobrevivise, cumpriría apenas 80 anos de idade.

Mentres Obama comeza a súa primeira semana como presidente, algúns poderán advertir que é xusto esperar e ver que fará. Pero o grupo pola paz Code Pink non esperará. Ao longo do percorrido do desfile de toma de posesión repartiron miles de cintas rosadas, alentando á xente a que se unha a eles para obrigar ao Presidente Obama a que cumpra as promesas de paz realizadas durante a súa campaña: pór fin á guerra en Iraq, pechar Guantánamo, rexeitar a Lei de Comisións Militares, pór fin á tortura, traballar para eliminar as armas nucleares, manter conversacións directas e sen condicións con Irán e cumprir cos tratados internacionais aprobados polo Senado.

Simplemente sigan o propio consello de Obama: obrígueno a facelo.

21 de Xaneiro de 2009

Denis Moynihan colaborou na produción xornalística desta columna.

[*] Amy Goodman é presentadora de "Democracy Now!", un noticiero internacional diario dunha hora de duración que se emite en máis de 550 emisoras de radio e televisión en inglés e en 200 emisoras en español. En 2008 foi distinguida co "Right Livelihood Award", tamén coñecido como o "Premio Nobel Alternativo", outorgado no Parlamento Sueco en decembro.

© 2008 Amy Goodman

Texto en inglés traducido por Laura Pérez e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org

Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvoltos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.

Democracy Now!
http://www.democracynow.org/
Democracia Xa!
Difundindo Democracy Now! desde Galiza
http://democracia-xa.blogspot.com/

_________________