Por Amy Goodman17 de Decembro 2008
[Pode-se escoitar o artigo en español aqui]
Mentres se agudiza a crise financeira mundial, o Departamento de Traballo de Estados Unidos informa que hai máis de dez millóns de estadounidenses desempregados. O desemprego alcanzou o 6,7% en novembro. A isto agréganse 7,3 millóns de "traballadores e traballadoras a tempo parcial" que queren traballar tempo completo pero non logran achar un posto. As solicitudes para acceder ao seguro de desemprego alcanzaron a cifra máis alta nos últimos 26 anos, mentres trinta estados afrontan unha posible escaseza de fondos para o seguro de desemprego. * Novamente saltaron á vista as sorprendentes fallas de reguladores, como a Comisión de Bolsa e Valores, a partir do arresto do ex presidente do NASQDAQ Bernard Madoff (si, pronúnciase ‘made off’, que en inglés é sinónimo de estafa) acusado de dirixir a maior fraude financeira piramidal do mundo, con perdas estimadas en cincuenta mil millóns de dólares, fan parecer pequenas ás cifras do escándalo de Enron. A imaxe é desalentadora ... a menos, claro, que vostede sexa executivo dunha empresa.
Supúñase que o paquete de rescate financeiro de 700 mil millóns de dólares, coñecido como o Programa de Alivio de Activos en Problemas, TARP, polas súas siglas en inglés, obrigaría a eliminar as compensacións exorbitantes a executivos e os chamados "contratos blindados". Mentres os contribuíntes estadounidenses pagan cos dólares que tanto lles custou gañar, os executivos de alto voo e os directorios das empresas agora están considerando adxudicarse bonificacións multimillonarias.
Segundo o Wáshington Post, a linguaxe específica da lei TARP que prohibía ditos pagos extraordinarios foi cambiado a último momento, mediante unha pequena pero importante edición dunha oración realizada polo goberno de Bush. O Post informou: "O cambio estipulou que a pena aplicaríase soamente ás empresas que recibiron fondos do rescate mediante a venda ao goberno de activos en problemas nunha poxa".
Lea a letra pequena. Dos fondos de rescate do TARP a ser desembolsados, tan só imporíanselles límites no pago a executivos a aqueles fondos que tecnicamente se gastaron "nunha poxa". Pero o Secretario do Tesouro Henry Paulson e o seu ex colega de Goldman Sachs, Neel Kashkari (si, pronúnciase "cash carry", que en inglés significa ‘levar diñeiro’), que está a cargo do programa, non teñen intención de gastar os fondos en poxas. Prefiren o seu Programa de Compra de Capital, que entrega diñeiro en efectivo en forma directa. Recorden o curriculum vitae de Paulson: comezou como asistente especial de John Ehrlichman durante o goberno de Nixon e logo continuou traballando durante un cuarto de século para Golman Sachs, unha das maiores receptoras de fondos do rescate financeiro e principal competidora de Lehman Brothers, a empresa que Paulson deixou que crebase.
A Oficina de Responsabilidade do Goberno publicou un informe sobre o TARP o 10 de decembro, no que expresa preocupacións sobre a falta de supervisión das empresas que recibiron fondos do rescate. O informe expón que "sen unha forte función de supervisión e monitoreo, a capacidade do Tesouro de asegurar un nivel adecuado de rendición de contas e transparencia será limitada". A organización de noticias sen fins de lucro ProPublica fixo un seguimento do programa de rescate que revelou detalles que permanecen ocultos polo Tesouro. Ao martes pasado, 202 institucións obtiveran fondos de rescate por un total de ao redor de 250 mil millóns de dólares.
A Presidenta da Cámara de Representantes, Nancy Pelosi, dixo recentemente: "A implementación do TARP por parte do Departamento do Tesouro non é suficientemente transparente e non rende contas aos contribuíntes estadounidenses". Barney Frank, deputado demócrata de Massachussetts e presidente do Comité de Servizos Financeiros da Cámara de Representantes, dixo anteriormente: "A utilización destes fondos (…) para bonificacións, para o pago de indemnizacións por despedimentos, para dividendos, para a adquisición doutras institucións, etc., é unha violación ás disposicións da lei".
O senador Republicano Charles Grassley de Iowa dixo achega do baleiro legal: "As delgadas restricións ás compensacións a executivos no proxecto de lei orixinal desapareceron". Deixando de lado polo momento que os tres votaron a favor da lexislación, a lei claramente debe ser corrixida antes de que se outorguen fondos adicionais.
As sumas de diñeiro que se están levando estes titáns de Wall Street son estremecedoras. No seu informe anual "Exceso Executivo", os grupos United for a Fair Economy (Unidos por unha economía xusta) e o Institute for Policy Studies (Instituto de Estudos sobre Políticas) informaron que a compensación de 2007 para Lloyd Blankfein, Presidente de Goldman Sachs (o substituto de Paulson) foi de 54 millóns de dólares, e a de John Thain, Presidente de Merril Lynch, foi a cifra astronómica de 83 millóns de dólares. Desde entón Merrill foi vendida a Bank of America, logo de perder máis de 11 mil millóns de dólares este ano; con todo, Thain aínda quere unha bonificación de dez millóns.
Paulson, Kashkari e o seu xefe, o Presidente George W. Bush, quizá non sexan as persoas máis indicadas para gastar os próximos 350 mil millóns de dólares do diñeiro dos contribuíntes estadounidenses, apenas semanas antes de que se reúna o novo Congreso, o 6 de xaneiro, e de que Barack Obama asuma a presidencia, o 20 de xaneiro. Do mesmo xeito que o informante de Watergate, Garganta Profunda, díxolle a Bob Woodward cando Paulson recentemente comezaba: "Segue a pista do diñeiro". O pobo estadounidense, os seus representantes no Congreso e o novo goberno de Obama deben seguir o rastro do diñeiro, remediar o baleiro legal en relación co pago a executivos e esixir rendición de contas dos bancos rescatados polo público.
___________
Denis Moynihan colaborou como investigador para esta columna.
[*] Amy Goodman é presentadora de "Democracy Now!" un informativo diario internacional de TV e radio dunha hora que se emite en máis de 550 emisoras en inglés e 200 emisoras en español.
© 2008 Amy Goodman
Texto en Inglés. Traducido por Simple Visión e Democracy Now! en español, spanish@democracynow.org
Texto en Galego traducido por Ártabra 21, utilizando os recursos públicos de tecnoloxía lingüística desenvoltos polo o Seminario de Lingüística Informática (SLI) da Universidade de Vigo.
________________
Nenhum comentário:
Postar um comentário